Tijdens veel consulten op de polikliniek komt het onderwerp werk aan de orde. Werk is voor mensen heel belangrijk: het is een van de dingen die het leven zin geven, of het nu betaald werk of vrijwilligerswerk is. Als je niet kunt werken of problemen op het werk hebt heeft dat gevolgen voor hoe je je voelt en zelfs voor je gezondheid. In de eerste periode na het krijgen van een bijnier- of hypofyseziekte kun je vaak een tijd niet werken. Meestal is het uiteindelijk voor patiënten met een hypofyse- of bijnierziekte, na een periode van begeleiding en reïntegratie, weer mogelijk om goed te functioneren op het werk, al dan niet met enige aanpassing. Soms lopen patiënten op het werk echter tegen vervelende problemen aan.
Jan is een 43-jarige man, die op 13-jarige leeftijd met succes aan een grote hersentumor geopereerd werd. Gelukkig is de tumor nooit meer teruggekomen. Ter vervanging van de hypofysefunctie gebruikt hij sinds de operatie vijf medicijnen. Door de uitval van de bijnierfunctie, maar ook door de gevolgen van zijn hersentumor, is zijn inspanningscapaciteit beperkt. Dankzij zijn positieve instelling heeft hij tot nu toe 100% kunnen werken. Hij werkt echter in ploegendienst, afwisselend vroege diensten met starten om half 6 in de ochtend en late diensten met doorwerken tot 23 uur in de avond. Daarbij moet hij ook nog regelmatig overwerken. Hij geeft aan dat hij na werktijd volledig op is en er geen sociaal leven meer op na kan houden. Op zijn verzoek heb ik telefonisch overlegd met zijn bedrijfsarts die het volledig met me eens was dat het beter was om zijn werk te beperken tot dagdiensten, tussen 8.30 en 17 uur, en daarnaast de werkweek te beperken tot maximaal 32 uur per week. De bedrijfsarts nam contact op met zijn werkgever maar die negeerde dit advies. Op verzoek van patiënt heb ik daarna een brief gemaakt met in algemene termen uitleg over zijn ziekte. In de brief werd ook, wederom in algemene termen, vermeld wat medisch haalbaar is in een dergelijke situatie. Tot nu toe heeft hem dat niet geholpen. Zijn werkgever weigert medewerking. En dat terwijl hij werkt in een bedrijf met 150 werknemers, waar toch ruimte moet zijn voor enige flexibiliteit. Ik heb hem helaas moeten adviseren zich voorlopig ziek te melden.
Als behandelend arts zit je in een dergelijke situatie in een lastig parket. Natuurlijk wil je je patiënt helpen, maar daarbij zijn er beperkingen. Het is namelijk aan behandelend artsen niet toegestaan een geneeskundige verklaring, die een ander doel dient dan behandeling of begeleiding, over zijn/haar patiënt af te geven. Artsen moeten zich regelmatig voor de tuchtrechter verantwoorden omdat zij voor hun patiënt zo’n verklaring, met daarin uitspraken over bijvoorbeeld wel of niet kunnen werken, hebben opgesteld. Als een eigen patiëntof een instantie een medische verklaring wenst te verkrijgen, die verder gaat dan alleen feiten, dient een verzoek hiertoe gericht te worden aan een arts, die ook deskundig is, maar niet bij de behandeling van de patiënt betrokken. De behandelend arts mag wel een verklaring maken met in algemene termen informatie over de betreffende ziekte en over (on-)mogelijkheden met betrekking tot werken in een dergelijke situatie. Gelukkig zijn de meeste werkgevers, anders dan die van Jan, wel bereid hier serieus naar te kijken.
NB Publicatie van deze blog is met schriftelijke toestemming van de betrokken patiënt.
Deze blog verscheen eerder op https://www.bijniernet.nl/2018/10/werken-als-je-bijnieren-of-hypofyse-het-niet-meer-doen-ad-hermus/
Lees ook de generieke module Arbeidsparticipatie, een onderdeel van de Kwaliteitsstandaard Bijnieraandoeningen op BijnerNET.